Dagverslag
RUSTdag. Zo kun je het met recht noemen. Vanochtend lekker uitgeslapen tot 8u. Frans ontbijtje gegeten, dus niet heel veel maar prima voor de tijd tot de lunch. Vervolgens naar het stadje waar er inderdaad eindelijk weer een goed wiel in Bas' fiets werd gezet.
De rest van de dag bestond alleen uit lummelen en de spullen verzorgen. Lekker koffie drinken op het terras met het AD van gisteren. Door het dorp slenteren en in het park hangen waar een Oekraïens koor stond te zingen. Ook hebben we lekker zitten lunchen mét een glaasje wijn en tenslotte de middag in de tuin en het zwembad gehangen.
Natuurlijk hebben we ook nog even de kleren gewassen,de kettingen gesmeerd en de kapotte banden geplakt (hoewel we er daar tot nu toe nog maar 2 van hebben gehad). Maar meer inspanning hebben we vandaag niet geleverd. Morgen hebben we die energie hard nodig voor de langste etappe van de week mét drie cols.
Verslag Michel
Heerlijk uitgeslapen. Tenminste in verhouding tot de afgelopen dagen dan. In ieder geval moet Bas zorgen dat hij vanochtend nog een nieuw achterwiel kan scoren. Op Quatorze Julliet loop je toch het risico dat de fietsenwinkel dicht is, al is het dan vanaf de middag.
Bij het ontbijt blijken we nog niet de eersten te zijn. Het jonge stel dat hier is om te wandelen is al weer bijna klaar met eten. Daarna is de eetkamer voor ons. Het ontbijt is al wel een stuk beter dan de afgelopen dagen, aan de selectie ontbijtgranen kunnen we Engelse roots van de eigenaren en het bedienmeisje afleiden. Ook is er een mooie selectie met potten jam uit de omgeving. Maar het blijft een Frans ontbijtje met een paar stukken stokbrood.
Het lijkt net of we hier in ploegendiensten eten want tegen de tijd dat wij klaar zijn volgt de volgende shift: het gezin. Om hun moesten we gisteravond besmuikt lachen, of eigenlijk vooral om de klucht van vader en zoon. De dochter en zoon werden tijdens het eten continue afgeleid door de kinderen van eigenaren, hun vriendjes. Die waren lekker aan het spelen terwijl zij met die trage volwassenen moesten eten dus daar werden ze regelmatig op gecorrigeerd. Maar het jongetje zat ook nog eens met de beste lange tanden te eten die ik ooit gezien heb. En dan in combinatie met een vader voor wie het niet leeg eten van je bord gewoon geen optie is. In plaats van zijn eten zo snel mogelijk op te eten om er vanaf te zijn zat ie met een gepijnigd gezicht zijn eten over zijn bord te schuiven om vervolgens een vastberaden hand van zijn vader in zijn nek te krijgen als zijn aandacht werd afgeleid. Maar petje af, hij at gewoon zijn bord leeg. Elke gang. Zelfs het bedienmeisje zat in het complot. Gelukkig kreeg hij wel een compliment na het eten. Ik zou al eerder afgehaakt zijn. Afijn, zij komen de eetkamer in en wij gaan zo'n beetje weer terug naar onze kamer om onze kleren eens goed te wassen en uit te hangen. Hierna stapt Bas op zijn fiets naar de fietsenmaker terwijl Theo en ik te voet er achteraan komen.
Onderweg grappen we over Franse fietsenmakers, grote kans dat ie straks tweeduizend euro kan aftellen voor een setje wielen exclusief verwijderbijdrage, maar ja... dan kan ie wel weer fietsen he. Al snel krijgen we een belletje, het is gelukt! Hij heeft op zijn goeiste Frans op de beste mecanicien moeten inlullen maar uiteindelijk heeft ie een enkel wiel tegen een schappelijke prijs kunnen krijgen want eigenlijk verkoopt ie wielen alleen per set. We spreken af te bellen als we in de stad zijn.
Op goed geluk lopen we door het Hillegersberg van Bagneres naar de hoofdstraat en net als we Bas bellen zie ik hem op een terras zitten met een espresso en de krant van gisteren. Wij schuiven aan, pikken een stukje krant en bestellen ook een espresso. En nog een. Bas zijn fiets is om 14:30 klaar dus tijd genoeg om een beetje te lummelen en te eten. Op een gegeven moment zijn we wel weer klaar met de oncomfortabele terrasstoeltjes. We slenteren een beetje in de richting van de badhuizen en kijken een beetje rond. De hele straat is al helemaal versierd voor de Tour echt een mooi gezicht. Van een afstandje is het oude badhuis heel mooi maar van dichtbij herken je de vergane glorie, waarschijnlijk doet het tegenwoordig dienst als sportfondsenbad of iets dergelijks. Niet dat wij er verstand van hebben, maar toch. Ernaast is een hypermodern badhuis neergezet dat er wel pico bello uitziet. Deze staat in een groot park waar we ook een rondje doorheen slenteren.
Voor beide badhuizen is een plein met met een muziekkiosk waar een Oost Europees koor staat te oefenen. Volgens Bas is hier sprake van een typisch geval van zangzigeuners, een nieuw soort. Rijden in een touringcar Europa rond en stoppen overal waar ze een soort van 'officieel' kunnen zingen en geld ophalen. Klinkt logisch. Tegen de tijd dat we door het park hebben gelopen zijn de zigeuners in vol ornaat aangekleed, hiermee gelijk Bas zijn theorie onderuit halend. We blijven even kijken totdat ze beginnen met zingen en ik vind het best mooi, zeker als ze er instrumenten bij gebruiken. Als ik me omdraai blijkt dat Bas 10 meter verder op een bankje zijn krant zit te lezen en Theo nog verder in de schaduw op een bankje zit te slapen. Dat kan hij trouwens ook echt altijd en overal.
Aan het eind van het optreden zoek ik de jongens op. We lopen weer een stuk terug en besluiten een hapje te gaan eten op een terrasje. Het bedienende meisje loopt een beetje moeilijk en we begrijpen direct hoe dat komt als bij de eerste de beste windvlaag haar rok opwaait. Tja. Hierna slenteren we nog wat rond tot het tijd is om de Rooie Stier van Bas op te halen. Ziet er goed uit zo'n Mavic wiel met van die platte spaken. Die ouwe magtie houwe. Terwijl Bas staat af te rekenen staan Theo en ik te kwijlen bij een witte fiets van Massi, precies in Bas zijn maat. Vast van de baas want als we goed kijken zien we een paar slijtageplekjes. Bas kijkt even met ons mee, pinkt een traantje weg van ontroering en rolt dan zijn eigen fiets naar buiten. Deze klinkt nu als een Campagnolo. Nu hadden we gedacht om alvast water in te slaan voor morgenochtend maar op deze feestdag zijn de meeste winkels 's middags dicht, dus ook de supermarkt. Dan maar naar onze chambre d'hote.
Na eerst een beetje relaxen en logboekje bijwerken ga ik mijn fiets maar eens poetsen. Terwijl ik hiermee bezig ben komt er een andere racefietser binnen gewandeld. Ik wist niet dat er nog meer fietsers aanwezig waren. En dat klopt ook want even later begint het iets te mollige bedienmeisje een praatje, gekleed in wielertenue en fietsbril op haar gezicht. Blijkt dat ze een voormalig Engels (jeugd?)wielerkampioene is en na een paar jaar lappenmand weer vol aan de training met als doel een profcontract over 2 jaar. Maar dan ook vol aan de training, net terug van een pittige intervaltraining. Je kunt je maar vergissen, wij dachten gisteren nog.... typisch Engels meisje tijdens summerjob. Nou ja, dat summerjob klopt en blijkt nog behoorlijk pittig, want overdag maar een paar uur rond het middaguur om te trainen. Voor de rest gewoon eten klaarmaken, kamers schoonmaken en zo. Dus zo kwam het dat onze bedden opgemaakt waren. Verder nog even lekker in het zwembad en het zonnetje gelegen.
No comments:
Post a Comment