Tuesday, May 25, 2010

Dag 2 - 11 juli - Larrau - Laruns



Hotel Ossau
Place de la Mairie
64440 Laruns
Tel: 05 59 05 30 14
http://pagesperso-orange.fr/hotelossau/

Dagverslag
Vandaag een "makkelijke" etappe gehad. 75km zonder al te veel klimwerk. In het eerste het beste winkeltje dat we tegenkwamen hebben we meteen extra flesjes water gekocht (ja... We hebben geleerd van gisteren). Maar het was. Niet echt nodig. Om 13.20u zaten we al op het terras van ons hotel in Laruns. Theo had wel nog een lekke band, maar dat was pas in de laatste 100m.
Heerlijk een biertje gedronken en de Tour gekeken in de bar. Nu liggen we lekker op bed de laatste kilometers van de etappe te kijken (hoewel... Theo snurkt).
Vanavond de finale van het WK voetbal kijken. Iedereen hier in Baskenland is voor Spanje, maar wij hopen natuurlijk dat Nederland wint. Zouden de Spanjaarden ook mooi kunnen huilen? Hopelijk zien we het vanavond.
Voor ons wacht morgenochtend meteen de Col d'Aubisque. We hebben er zin in maar zijn er ook een beetje zenuwachtig voor. Nou ja, je leest het morgenavond wel.

Voor nu tot ziens en duimen voor Oranje.


Verslag Michel
Het nadeel van je kleren 's avonds laat uitspoelen en uithangen is dat je de volgende ochtend gewoon een natte zeem aantrekt. Droogfohnen heeft dan ook niet veel zin, ook al beweert Bas dat zijn broekzeem toch echt ietsjes droger is dan die van ons. Tja, tegelijk zijn wij ook nog eens te geciviliseerd om in onze natte fietskleren aan het ontbijt te verschijnen. Dan maar eerst ontbijten en daarna omkleden. Het ontbijt mag zich meten met dat van gisteren. En wij maar denken dat Fransen aan karige ontbijtjes doen.
Zodra we onze nog natte kleren aanhebben gaan we er rustig vandoor, vandaag een redelijk rustige dag op het programma. Het eerste stuk is het voornamelijk dalen langs een mooi, snelstromend riviertje en door een mooie omgeving. Op een gegeven moment roept onze wegkapitein ons tot de orde. Zijn fietstomtom geeft aan dat we een afslag gemist hebben. Bas laat zich natuurlijk niet kennen en bestudeerd direct de kaart om te constateren dat het klopt.
Terug bij de afslag blijkt dat we gelijk mogen gaan klimmen. Na onze fantastische klimervaring van gisteren schakelen we gelijk naar ons lichtste verzet want stel je voor dat schijn bedriegt en dat er na de volgende bocht nog 50 van die schattige bochtjes bergop volgen. Niet dus en ik durf al snel weer een tandje zwaarder te schakelen en we komen al snel langs een paar huizen voordat we alweer dalen. Zodra we in een plaatsje een winkel tegenkomen kopen we gelijk een paar flesjes water en bananen. Ook een les van gisteren. Nu echt met genoeg drinken op zak gaan we verder en een paar kilometer verder beloofd een bordje in een dorpje ons een col. Bas stelt me gerust door uit te leggen dat een col niets anders is dan de laagste doorsteek tussen twee bergtoppen door en dat niet elke col daarmee een dramatische beklimming is. Rond datzelfde moment passeren we een vent op een mountainbike en Bas grapt dat deze man ons straks met een zelfde vaart voorbij zal fietsen. Daar hou ik niet zo van en zodra ik in mijn ritme zit rij ik door. Die man zal mij niet voorbij rijden! Al vrij snel zijn we boven en is niemand door de mountainbiker voorbij gereden.
De verdere rit bestaat uit geleidelijk klimmen en dalen. Op een gegeven moment rijden we over een minder goed geasfalteerde weg, maar dan wel ruimschoots gecompenseerd met een adembenemend mooi uitzicht op een half begroeide rotsformatie rechts van ons. Het gestuiter over de weg helpt niet als je moet plassen maar ik wil niet halverwege bebouwing een boom opzoeken, ik wil nog wel een beetje privacy als ik plas. Als we het bos inschieten zie ik mijn kans schoon. Tegelijk maken we van de gelegenheid gebruik om een banaantje te eten en de oranje beessies op onze fiets te bevestigen. Vanavond staat Oranje tenslotte in de WK finale, dus wij steunen onze jongens. De route door het bos is heel mooi. De weg loopt vloeiend omhoog en in de afdaling blijken het mooie kombochten te zijn waardoor het lekker sturen is. Voor mij als bange poeperd in afdalingen is het een mooie gelegenheid om zelfvertrouwen te tanken en te leren zonder remmen door een bocht te sturen. Ik heb hier zelfs nog oog voor overstekende salamanders en kevers. Bas heeft voorlopig een andere ervaring want met zijn zwabberwiel zijn zelfs deze bochten geen koekie. Als we weer een stukje samen oprijden heeft hij het over een ervaring alsof er continue een zwaar gewicht aan zijn fiets hangt. Maar goed, voorlopig rijdt hij dus nog steeds en dat hadden we gisteren niet durven hopen. Als Laruns op de borden vermeld staat komen we ook mooie borden tegen met vermelding van de status van de cols in de omgeving. Zoals verwacht is de col d'Aubisque ouvert, de overige trouwens ook. Als we het dal inrijden richting Laruns breekt de zon door en zet die vreselijk hoge bergen in een heel mooi licht. We komen veel fietsers tegen die alweer terugkeren van hun ritje over de Aubisque. Die krijgen wij morgen!
Als we vroeg in de middag Laruns inrijden met nog geen 100 meter te gaan voordat we bij het hotel zijn zorgt Theo voor de komische noot van vandaag met een lekke band. Geeft niks. Om 13:20 zitten we gewoon op het terras voor de deur een colaatje te drinken. Na het inchecken, de fietsen geparkeerd te hebben in de garage en Theo zijn binnenband vervangen gaan we op verkenning uit in het dorpje. Aan de voet van de Aubisque zal toch wel een fietsenmaker te vinden zijn. De plaatselijke VVV dame kan Bas, en ons, geruststellen. Buiten linksaf, en bij het kruisbeeld weer linksaf en naar beneden zit een mountainbikewinkel. Grote kans dat ie ook verstand heeft van racefietsen. De winkel is op zondag gesloten, maar omdat we genoeg tijd hebben en morgen zo vroeg mogelijk op weg willen gaan vast op zoek waar de winkel zit. Als we onderaan de klim zijn aanbeland vermoeden we dat er wat ruis in de wegbeschrijving is gekomen. Nergens een kruisbeeld te vinden. Nou ja, dan vragen we het morgenochtend nog wel eens na in het hotel, nu eerst een biertje drinken en de tour kijken. Twee biertjes later gaan we weer terug naar de kamer om daar verder te kijken en een beetje te rusten. Al gauw hoor ik een rustgevend gesnurk naast me en zelf zit ik ook al aardig tegen de slaap aan.
Uitgerust zoeken we een paar uurtjes later het terras van bar Pamplona op om in het hol van de leeuw naar de WK finale te kijken. Hoewel ruim nadat gemiddeld in Holland de piepers op tafel komen is het terras nog leeg en zijn we zo'n beetje de eersten die komen eten. Overigens al snel gevolgd door een Nederlands stel, misschien dan toch ook Jack van Gelder met het commentaar straks? De eerste pasta van de week smaakt ons prima en om ons heen wordt het ook al drukker. Sterker nog, het lijkt wel of we op het enige terras met een tv zitten hier. Een paar bijdehante Fransen trekken lukraak stoelen weg om maar zitplaats te hebben. Helaas ook de stoelen waarop ze net 2 uur bezig zijn geweest om het scherm rechtop te krijgen. Als de wedstrijd begint is zo ongeveer een kwart van het publiek Nederlands, maar we houden ons gedeisd. Alle Fransen op het terras zijn in ieder geval Spaansgezind, net als de tv-commentator. In deze ambiance kijken we toch met hele andere ogen naar het spel van Oranje. Het lijkt net of onze jongens helemaal geen mooi verzorgd en aantrekkelijk voetbal spelen. Zelfs alsof er gemene rotschoppen uitgedeeld worden. Blijk je toch een beetje mee te gaan met het commentaar die continue praat over 'un carte rouge'. Theo weert zich kranig tegen de spanning en blijft gewoon de hele wedstrijd op zijn stoel zitten kijken, ondanks onze goedbedoeld advies dat als hij het aardig vraagt hij best mag afwassen om de spanning draaglijk te maken. Bij het begin van de verlenging maken we dat we wegkomen. Er lijkt geen eind aan te komen en morgen moeten we toch echt stevig klimmen. De rest kijken we wel op het kleine scherm in onze kamer. Na de Spaanse goal weten wij genoeg en kruipen we onder luid gejuich onder de dekens. Om de een of andere reden kan ik niet gelijk in slaap vallen. Komt dat nu omdat bij elke herhaling van de Spaanse goal een luid gejuich opstijgt vanaf het plein of vanwege de spanning voor de klim van de Aubisque morgen?

2 comments:

  1. Heren,

    veel plezier, uiteraard vanavond en ook de rest van de week!!!

    groeten Paul, Els, Thijn en Fleur

    ReplyDelete
  2. TOPPERSSSS!!

    Buitengewoon deze prestaties!! Zet 'm op en wij blijven jullie volgen!

    ReplyDelete